اگر چه دوست به چیزی نمی خرد ما را                 به عالمی نفروشیم مویی از سر دوست

اعتدال در کلام امام علی علیه السلام
من لم یحسن الاقتصاد اهلکه الاسراف.
هر که اعتدال را نیکو نشمرد، اسراف او را نابود می کند

 
وب سایت شخصی دکتر حسن درگاهی

ای سیاسیون در آستانه انتخابات چرا بر سر کاهش فقر و ایجاد اشتغال ائتلاف نمی کنید؟

تاریخ ثبت: 1394/10/27


چکیده:

ای سیاسیون در آستانه انتخابات چرا بر سر کاهش فقر و ایجاد اشتغال ائتلاف نمی کنید؟

چرا اقتصاد توانمند را جزء منافع ملی و اقتدار کشور بشمار نمی آورید؟ محدودیت سیاستمداران باید کارکرد صحیح ساز و کارهای اقتصاد در جهت پیشرفت باشد. گریزی از پذیرش این محدودیت به عنوان یک تاکتیک سیاسی نیست. باید فرصت داد تا ایران تبدیل به قدرت اقتصادی شود. که اگر شد دامنه نفوذ ارزش های سیاسی کشور افزوده می شود. وحدت و همدلی همه گروه ها برای ساختن بنیه های قدرت اقتصادی ضروری است. .




ای سیاسیون در آستانه انتخابات کلاه خود را قاضی کنید و به این سئوالات به طور مشخص پاسخ دهید که  "پیشرفت و توسعه اقتصادی به عنوان منبع قدرت سیاسی" در دکترین اصولگرایی و اصلاح طلبی شما چه جایگاهی دارد؟ نسبت به رابطه اقتصاد و سیاست چگونه فکر می کنید؟ چرا بعد از گذشت سی سال اقتصاد در اولویت قرار گرفت؟ و اگر اکنون اقتصاد در اولویت است مراوده و بده بستان آن را با سیاست چگونه می دانید؟ این بار انتخابات را یک گام به جلو ببریم و در کنار نمایش شور مشارکت مردم، برنامه های مشخص اقتصادی و سیاسی خود را به رأی خرد جمعی بگذارید. برنامه شما برای حل معضلات اقتصادی کشور چیست؟ پیشرفت اقتصادی اولویت چندم شماست؟ آیا فکر می کنید که در هر شرایطی از اوضاع سیاسی، برای معضلات اقتصادی راه حل وجود دارد؟ آیا از الزامات تحقق اقتصاد مقاومتی خبر دارید؟ لطفا پاسخ این سئوالات را کلی ندهید. سیاست های کلی را برای بارها و بارها تکرار نکنید. بگویید راه حل های مشخص حزب و تشکل شما برای اجرای سیاست های کلی چیست؟
حرکت از یک اقتصادی که با پدیده جدی بحران بهره وری روبروست، به سمت یک اقتصاد متکی به دانش و فناوری، عدالت‌بنیان، درون‌زا، برون‌گرا، پویا و پیشرو بودن، اصول و قواعد علمی مورد نیاز خود را در مدیریت اقتصادی کشور می طلبد. اگر چنین اندیشیدید در می یابید که راه حل معضلات کشور چندان متنوع نیست که بر سر آن اختلاف کنید. بیایید مباحث علمی و کارشناسی را در انتخاب راه حل ها، فصل مشترک خود قرار دهید. چون دعوایتان بر سر مسائلی است که در صورت تحقق آنها مشکلی از مشکلات موجود اقتصادی کشور حل نمی شود. مگر کشور در دوره های گذشته، حاکمیت سیاسی شما را به تناسب تجربه نکرده است پس چرا تا کنون در اقتصاد ایران تورم و بیکاری در ارقام دو رقمی نهادینه شده است؟ پاسخ این است که در گذشته شهودات خود را از مسائل اقتصادی جایگزین راه حل های علمی کردید. دانش اقتصاد را به سخره گرفتید. با هدف ایجاد رفاه برای مردم، منابع ملی را با سیاست های عوام گرایانه اتلاف کردید. در یک جیب مردم یارانه گذاشتید و درآمد جیب دیگرش را که حاصل از تلاش کار و فعالیت بود، بر باد دادید. بدانید برای حل معضلات اقتصادی باید تن به راه حل های اقتصادی بدهیم. فکر می کنید چرا در دنیایی که مشکل تورم برای اکثر کشورها حل شده هنوز مهمترین دغدغه عاملان اقتصادی ما تورم است؟ کاهش تورم و بیکاری سلیقه سیاسی نمی شناسد. تنها راه حل آن است که زمینه کارکرد راه حل های علمی آن را فراهم کنیم. محدودیت سیاستمداران باید کارکرد صحیح ساز و کارهای اقتصاد در جهت پیشرفت باشد. گریزی از پذیرش این محدودیت به عنوان یک تاکتیک سیاسی نیست. باید فرصت داد تا ایران تبدیل به قدرت اقتصادی شود. که اگر شد دامنه نفوذ ارزش های سیاسی کشور افزوده می شود. پس چرا یک بار هم که شده بر سر منافع ملی ائتلاف نمی کنید؟ چرا اقتصاد توانمند را جزء منافع ملی و اقتدار کشور بشمار نمی آورید؟ چرا بر سر کاهش فقر و ایجاد اشتغال مولد ائتلاف نمی کنید در تداوم رشد پایین اقتصادی و آمار بالای بیکاری و افزایش آسیب های اجتماعی، غوغا و هیاهوی اصولگرایی و اصلاح طلبی برای مردم شریف و صادق و مظلوم کشور چه سودی دارد؟ آیا اطلاع دارید روند آتی شاخص های اقتصادی کشور در چارچوب محدودیت های فنی و سیاسی کشور، یک رشد بسیار پایین را نتیجه می دهد؟ آیا می دانید که الزامات تحقق رشد 8 درصدی سالانه اقتصاد چیست؟ آیا از عمق رکود اقتصادی کشور خبر دارید؟ می دانید که در برنامه 5 ساله آینده اگر رشد اقتصادی سالانه را معادل 8 درصد فرض کنیم با این حال تا انتهای برنامه هنوز شکاف تولید منفی است؟ 
نقش کيفيت نهادهای سياسی و اجتماعی و اقتصادی در فرايند رشد و توسعه اقتصاد نفتی ايران دو چندان اهميت دارد. همه می دانیم که رشد اقتصادی پایدار بلندمدت نیازمند فضای توسعه سیاسی در چارچوب يک دموکراسی رشد يافته مبتنی بر فرهنگ و ارزش‌های جامعه ايرانی است. تحقق اين نوع از بلوغ سياسی نيازمند يک فرايند زمان‌بر و رو به تکامل است. بايد بسيار طولانی به انتظار بنشينيم تا فرهنگ مسلط در عرصه سياسی کشور تبديل به قواعد حکمرانی باکيفيت ‌شود. ولی سئوال این است در شرایط حاضر، که طیفی از تشتت احزاب و گروهای سیاسی بر کشور مواجه است چه باید کرد؟ وجود احزاب متعدد، در نبود تعریف مشخصی از منافع ملی، نبود جهت‌گيري‌های مشترک در نظام تصميم‌گيری، و همچنین وجود اختلاف در سياست‌های مهم اقتصاد کلان، اثر منفی بر رشد اقتصادی دارد. پس باید رویکرد دومی برای یک مرحله گذار تعریف کنیم. در مرحله گذار با هدف توسعه اقتصادی دانش بنیان، درون زا و برون گرا چاره ای جز پیاده کردن یک نظام تصمیم گیری اقتصادی متمرکز با محوریت دولت، در مشورت با بخش خصوصی و مبتنی بر آرای نخبگان نیست. در این رویکرد با نظارت رهبری و تعیین خطوط قرمز، همه ذی نفعان جامعه چون نهادهای غیردولتی، احزاب و گروه های سياسی، نمايندگان مجلس در جهت گیری های اصلی اقتصادی باید خود را با دولت همسو کنند. دولت نیز با اقتدار تمام باید با تجدید سازماندهی اجرایی، برنامه اقتصادی خود را جلو ببرد. احزاب و گروه ها نیز در چارچوب روابط تعاملی، و نه تقابلی، به نقد دولت پپردازند.
وحدت و همدلی همه گروه ها برای ساختن بنیه های قدرت اقتصادی ضروری است. حل مشکلات اقتصادی کشور نبازمند یک رویکرد واحد است. بیایید انتخابات پیش رو را ابزاری برای ایجاد این همدلی قرار دهید.  

 


کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به حسن درگاهی بوده و استفاده از مطالب آن با ذکر منبع آزاد است.