چکیده

محدودیت‌ نقدینگیِ کارگزاران اقتصادی با اختلال در بهینه یابی منجر به انتخاب سطحی غیربهینه از متغیرهای تصمیم گیری می‌شود. در ادبیات اقتصاد انرژی نیز یکی از دلایل بروز شکاف کارایی انرژی به محدودیت‌های اعتباری و نواقص بازارهای سرمایه مربوط می‌شود. زیرا توسعه مالی علاوه بر رفع محدودیت‌های نقدینگی و انباشت بیشتر سرمایه، با تسریع پیشرفت فناوری می‌تواند تأثیر چشمگیری بر کارایی انرژی داشته باشد. در این پژوهش نقش اعتبارات بانکی، به عنوان شاخصی از توسعه مالی، بر بهبود کارایی انرژی اقتصاد ایران، با مطالعه دوره 1353-1391 بررسی می شود. نتایج برآورد الگوهای پژوهش نشان می‌دهند که توسعه مالی و اعطای اعتبارات به طور مستقیم و از طریق رفع محدودیت‌های اعتباری با کاهش شدت انرژی و در نتیجه بهبود کارایی انرژی همراه بوده اما این اثربخشی از کانال بهبود بهره وری کل عوامل تولید نیست. به عبارت دیگر در دوره مورد بررسی، توسعه مالی از کانال بهبود فناوری منجر به افزایش کارایی انرژی در اقتصاد ایران نشده است.

کلمات کلیدی:  شدت انرژی، شکاف کارایی انرژی، توسعه مالی، آزمون کران ها